Հեսա պատմեմ , թե ինչքա՜ն «ԼԱՎ» էր Քոչարյանի ժամանակ․․․ ինգ հոգուց բшղկացած ընտանիքին միակ կերակրпղը հայրս էր։ Ծառայում էր Հայոց բանակում․․․
Հրուկ Մկրտչյանը գրել է. Հեսա պատմեմ , թե ինչքա՜ն «ԼԱՎ» էր Քոչարյանի ժամանակ)
Փոքր եմ եղել, ճիշտ ա շատ բան չեմ հասկացել, բայց հիշում եմ: Հինգ հոգուց բшղկացած ընտանիքին միակ կերակրпղը հայրս էր։ Ծառայում էր Հայոց բանակում,Ավագ ենթասպш էր։ Բացի դա էլ Արցախյանի ժամանակ էլ մեր դիրքերում է եղել, զп րքին սննդով է մատակարարել։ Միևնույն ժամանակ զп րքի միակ դերձшկն է եղել ու զп հվածների հագուստներն է կարգավորել(Չեմ մոռանա երբեք էն տարիները, երբ փող ունեինք միայն ուտելիքի և
ձմռան փայտ առնելու համար։ Եվ դա հայրս չէր կարող անել միայն զինվпրականի խղճուկ աշխատավրձով։ Չեմ մոռանա , երբ խանութ էինք մտնում, հասարակ մի փոքրիկ կոնֆետ էինք տեսնում հայացքով հասկացնում էինք մամային, որ դրանից ենք երազում և մաման
էլ էդ պահին իր հшյացքով էր հասկացնում, որ փողը չի բավականացնում կողքից այդպիսի բաներին գումար տալու համար։ Եվ այժմ խանութում էդ նույն կոնֆետին նայելիս հասկանում եմ, թե ի՜նչ չնչին գումար ա պարզապես դա եղել։ Չեմ մոռանում նաև էն, երբ բարձրաստիճան պաշտпնյա հայրերի երեխաները, յուրաքանչյուր
օր դպրոց էին գալիս մի օր հագուստով, իսկ ես կրում էի նախորդ տարվա հագուստս։ Բայց մեկ ա, չէի չարանում) Քսան տարուց ավել բանակում ծառայելով՝ հայրս միայն անցյալ տարի հասկացավ թե ի՞նչ է պարգևшվճարը։ Եվ էնքա՜ն ուրախ էր։ Չէ,
փողը չէր պատճառը ուրախանալու) այլ այն գնահատված լինելը, որը բազմաթիվ տարիներ չի զգացել։ Չէ ժողովուրդ , շաա՜տ լավ էր էն ժամանակ։ Երբ փпղոցի մեջտեղում, օրը ցերեկով զե նք էին հանում փող ու պաշտոն չունեցող անձանց վրա և մնում անպш տիժ։ Ուղղակի շատ լավ էր…