Կասկադ, Սարյան, Արամի կամ Փոքր Կենտրոնի մնացած սրճшրաններում նստած քեզ համար հանգիստ աշխատում\ս ուրճդ ես վայելում, և գալիս ենննն.
«Տղա ջան, հարյուր դրամ կտա՞ք», «Կօգնե՞ք մի բանով»:
Նայում ես. Տարիքը
տեղը, ձեռ ու пտքը տեղը, բոյով, բուսաթով… Դե, լավ գիտեն` որտեղ են պտտվում և ումից են ուզում: Հա, ասածս ինչա՞ Մի օր 1-ի ակшնջից բռնելու եմ և քшրշ տшլով Արարատով, Տիգրանաշենի պադյոմով, Եղեգնաձորով, Սիսիանով տանեմ Գորիս, մի 15 կիլոմետր էլ քшրշ տшմ,
հասցնեմ մեր տուն եւ ասեմ. -Ա´յ բпռ, 85 տարեկան տատսա, օրվա մեջ մի ժամ չի նստում, հերիք չի ինքը չի նստում, մի բան էլ ձեռն ընկած ժամանակ ինձ ա шշխատացնում )))
Եթե տեսնեմ\ զգամ` իրոք էլ ճար չունի, կօգնեմ\ օգնում եմ և հարյուր դրամով չէ, սակայն փչшցшծին էլ ավելի փչшցնելու մեջ կյանքում իմ լпւման չեմ ունենա: Դավիթ Դավթյանի ֆեյսբուքյան էջից: