Սիրելի հայրենակիցներ, մի խնդրանք ունեմ Ձեզ։ Չգիտեմ, կարող է մի քիչ կո պիտ հնչի, բայց պետք է ես Ձեզ ասեմ։ Ուրեմն, երբ որ ես տանհինգ տարեկան էի ու մինչև 15 տարեկանը՝
մենք ընդհանրապես հաց չունեինք ուտելու, ու մենք ուտում էինք սուխարի։ Լինում էր, որ մենք ս
ուխարի էլ չունեինք, բայց իմ մաման կամ ես երբեք ող որմություն չենք խնդրել ոչ մեկից։
Մենք աշխատել ենք։ Մենք ինչքան ունեցլ ենք կերել ենք, հավատացել ենք, որ մի օր լավ ա լինելու։ Ես Ձեզ աղաչում եմ, վերացրեք էդ աղքատ մտածելակերպը ողոր մություն խնդրելու։
Գնացեք աշխատեք։ Իմ մաման պաղպաղակ ա վաճառել, դրսում Արևի տակ վա ռվելով և մետրոյի տակ օճառ ա վաճառել, որ ես հաց ուտեմ։ Գնացեք աշխատեք. ես էլ դռնեդուռ ընկել կասմետիկա եմ ծախել։Հերիք ա ողոր մություն խնդրեք։ Գիտեմ, որ երկրում ահավոր իրավիճակ ա։ Էդ երկրում միշտ էլ ահավոր իրավիճակ ա եղել, նենց չի, որ ասենք բան ա հա փոխվել։ Ստեղծեք, լիքը մարդ կա էդ երկրում ստեղծում ա։ Դուք եղեք էդ ստեղծողներից մեկը։ Մանրամասները տեսանյութում.