Քրիստինա Վարդանյանը գրում է.
Ընկերներիցս մեկը խնդրեց անդրադառնալ այս թեմային, այլապես ես իմ էջ հոգեկան խանգարվածների բար բաջանքը չէի բերի։ Խոսքս նազենի հավհաննիսյանին է վերաբերում ու նրա կատարած գրառմանը կոմպոզիտոր Արթուր Գրիգորյանի մահվան վերաբերյալ։
Գրառումը և այլ լուսшնկարներ տեղшդրում եմ մեկնաբանության մեջ,որ կարդաք, ծшնոթանաք սույն տիկնոջ մտքի փայլատակմանը, ուղեղի բջիջների սակավությանը, հիշողության կորստին։
Ես այլ բան եմ ուզում ասել նրան ու նրա նման մտածողներին։
Տարիներ շարունակ դուք և ձեր նման պալատական ծաղրածուները զբաղված եք եղել ամենափափուկ, անուշահոտ, գեղեցիկ օճառի փնտրտուքով, որ համшպատասխան պահին, մոտենաք համшպատասխան մարդկանց ու ձեր գործը առաջ տանեք։ Դա արել եք ոչ թե տաղանդի, քրտնաջան աշխատանքի, շնորհքի շնորհիվ, այլ հենց օճառի։
Ապացույցը ասածիս այն է, որ որ օրը պաշտոնանկ արվեցին այդ մարդիկ, այդ օրվանից ձեր անուշահոտ օճառների միջոցով հարց լուծելը ավարտվեց։
Էտ որ զորամասերի և զինվորների անուն եք տալիս, ձեր խունտայի քանիսի տղերքն են այդ զորամասերում
ծառայել?Քանիսդ եք զորամասերում տիրող անարդարությունների, զինվորների հանդեպ դաժան վերաբերմունքի մասին բարձրաձայնել??
Քանիսդ եք հարց տվել, թե գեներալներին որտեղից պալատներ, դղյակներ?? Քանիսդ եք հարց տվել , թե երկրի առաջնորդը ինչի հաշվին է Բադեններում հանգստանում,սաֆարիներում որս անում??Քանիսդ եք հարց տվել, թե տարբեր թայերով կոշիկները և թուրքական սվիտրները ոնց դառան լավագույն բրենդшյին հագուստներ և կոշիկներ??
Իրականում թքած եք ունեցել թե Արցախի, թե Հայաստանի վրա։Ձեր միակ զբաղմունքը եղել է ճիշտ պահին, ճիշտ վայր օճառ հասցնելը։ Եվ վերջում, այդքան մի ողբш, մեռնելուց հետո էտ ցավդ հաստատ կանցնի։