Անկեղծ ասած ֆեյսբուքում հեչ հավես չունեմ այլ երկրների քաղաքականություն խորասուզվել, բայց Բելառուսի դեպքերը և Սվետլանա Տիխանովսկայայի մեղմ ասած ժողովրդին լքելը մի տեսակ անընդունելի եմ համարում։
Ես նրա տեսաուղերձից հետո համոզվեցի, որ վախվորած է և վախեցրել են։ Վախեցնելու մասին նա ուղիղ տեքստով իհարկե չի ասի, բայց ակնառու էր, որ հենց ընտանիքով էլ վախեցրել էին։ Կարծում եմ Բելառուսի ժողովուրդը շատ բան չկորցրեց, երբ Տիխանովսկայան հեռացավ երկրից։ Հասկանու՞մ եք, թե որքան մարդ էր հույսը դրել իր վրա ու այս առանց այն էլ դժվարին իրավիճակին նա լքեց ժողովրդին թքած ունենալով,թե իրեն ընտրածներից քանի տասնյակը կզոհվեն ։ Ես բնավ չեմ քննադատում, բայց սա շատ պարզ օրինակ էր նրան, որ քանի խակ ես ու հոգեպես ամուր չես և պայքարել չգիտես՝ ապա քաղաքականությունը քո տեղը չէ։ Մի հատ վերհիշեք, թե քանի հոգու հայերս վստահություն հայտնեցինք, որ մեզ դուրս կբերեն այդ բռնատիրական ռեժիմի թուրքահպատակների ճիրաններից, բայց ամեն անգամ վերջին պահին մեզ թիկունքից հարվածել են հենց նրանք՝ որոնց այդքան շատ վստահում էինք և աջակցում։
Մի մտածեք, թե չլիներ Նիկոլ Փաշինյանը և մենք կհասնեինք նրան՝ ինչին որ հասանք։ Երբեք չէինք հասնի, եթե անգամ ժողովրդի քանակը ավելի շատ լիներ քան հեղափոխության ժամանակ էր։ Փաշինյանը բազմազավակ հայր լինելով հանդերձ գնաց այդ ռիսկին, որովհետև նրա պայքարը գահին տիրելը չի եղել։ Նա եզակիներից է ով ողջ կյանքում է պայքարել հանուն հայրենիքի և ժողովրդի։ Նման մարդիկ ծնվում են հազարամյակը մեկ։ Չի բացառվում, որ Փաշինյանից խելացի մարդիկ էլ կան, բայց դա նրանց երբեք չէր հաջողվի ու ամբողջ կյանքներս կանցներ այդ սրիկաների դեմ պայքարելով ու ոչնչի չհասնելով։ Հիմա իհարկե արդեն շատ հեշտ է Փաշինյանին քննադատելը, կամ երազել նրա տեղը զբաղեցնելը, բայց դա առաջ պիտի անեիք։ Հիմա աջակցեք պարզապես ու օգնեք եթե կարող եք։ Թե չէ մեծ-մեծ միշտ էլ կհասցնեք փռթել։ Տիխանովսկայան ձեզ օրինակ։ Բա