Նախ, բոլոր զորամասերում պետք է տեսախցիկներ տեղադրվեն: Զորամասի շենքի բոլոր հարկերում, բոլոր կազարմաներում, զորամասի ամբողջ տարածքում, որպեսզի այն ամբողջությամբ տեսանկարահանվի: Այսինքն, զորամասային ամբողջ կյանքը պետք է տեսախցիկների օբյեկտիվի տակ վերցվի: Սրա համար մեծ գումարներ պետք չեն, փոխարենը սա թույլ կտա վերահսկել զորամասում զինծառայության ընթացքը, եթե ինչ-որ հանցագործություններ կատարվեն, տեսագրությունների միջոցով դրանք բացահայտել, և իհարկե՝ դրանք հանցագործությունների կանխարգելման լուրջ գործիք կդառնան: Այդ տեսախցիկները մեզ չեն պետք, այլ՝ բանակի ղեկավարությանը: Սա զուտ ներքին օգտագործման համար պետք է լինի:
Երկրորդ՝ ստեղծվի ռազմական օմբուդսմենի ինստիտուտը, որը կունենա նույն գործառույթները, ինչ՝ քաղաքացիական ՄԻՊ-ը:
Եվ երրորդ. ՀՀ ՊՆ-ին կից գործող աշխատանքային խումբ ձևավորել, որը պարբերաբար մոնիտորինգի կենթարկի զորամասերը և այդ մոնիտորինգի արդյունքները կներկայացնի բանակի և ՀՀ ԱԺ պաշտպանության, ներքին գործերի և անվտանգության հանձնաժողովին ղեկավարությանը: Այդ խմբի գործը պետք է լինի պարբերաբար այցելել զորամասեր, ներսից ծանոթանալ ծառայության պայմաններին, սնունդ, հագուստ, իրավիճակ, մի խոսքով՝ ամեն ինչ: Պարբերաբար պետք է այցելեն: Դա նաև զորամասերի հրամանատարական կազմերին կստիպի զորամասերում կարգ ու կանոնի հաստատման ուղղությամբ ոչ թե ձևական, այլ՝ իրական քայլեր ձեռնարկել՝ խմբի զեկույցներում բացասական առումով չհայտնվելու համար: Եվ իհարկե, նման մոնիտորինգային խմբերում պետք է ընդգրկված լինեն բացառապես ՀՀ զինված ուժերում ծառայած անձինք, որոնք՝ այսպես ասած, ներսից գիտեն բանակի կյանքը և նրանց աչքից չի վրիպի այն, ինչը անտեսանելի է բանակում չծառայած մարդու համար: