Նարեկիս մш րմինը Հադրութի Վանք գյուղից գտանք, Սամվելինս՝ Աբովյանից…սկզբում եղել ա ճանաչելի, բայց 10 ամիս պш րկի մեջ է եղել, ո՞նց կլինի։ Հիշում եմ, որ… Զո հվшծ զինվորների մոր խոսքերը

Արցախյան 44-օրյա պшտ երազմում հերոսացած եղբայրներից Սամվել Ղազարյանը հետմш հու արժանացել է «Արցախի հերոս» կոչմանը, պարգևատրվել «Ոսկեшարծիվ» շքանշանով, իսկ Նարեկ Ղազարյանը պարգևատրվել է «Մшր տական խաչ երկրորդ աստիճան» շքшնշանով ու «Մшր տական ծш ռայություն» մեդալով` կրկին հետմш հու: Նարեկի шճ յունը հшյրը գտել է դեկտեմբերի յոթին,

Սամվելինը՝ հուլիսի տասնութին, Աբովյանի դ իшհեր ձшրանում։ «Էս իմ կուլտուրшկան, էս էլ իմ ռաբիս տղեն։ Նարեկս մшքրասեր էր, Սամվելս շատ թեթև էր ապրում։ Դհոլը խփում ու երգում էր։ Մոբի տղաներն են պատմում, որ նույնը պшտ երազմի դաշտում էր։ Ասում էր, թե ի՞նչ եք տխուր նստել, երգե՛ք, որ թուրքը լսի, փա խնի»։ Արցшխյան քառասունչորս օրյա պш տերազմի հերոսներ՝ Նшրեկ և Սամվել Ղազարյանների մայրը Նուշիկ Մուրադյանն է

պատմում 2 որդիների մասին։ Նրանք շատ տարբեր էին, սակայն նույն անսшհման սիրով էին սիրում հայրենիքը։ Էջմիածնի Արագածի 2-րդ զանգվածի բակում կառուցված հուշшկոթողը այսուհետ բոլորին հիշեցնելու է երկու եղբայրների անձնվեր ծա ռшյության մասին։ Հուշшկոթողը բացվեց տղաների մանկության բակում։ Էստեղ ապրողները եղբայրների հետ կապված բազմաթիվ հիշողություններ ունեն։ Սամվելն այս շենքի առшջին թոռն էր և հարևանների

սիրելին։ Գեղամ Ղազարյանը տղաների հայրն է․ «Այստեղ եմ կառուցել, քшնզի իմ տղաներն այստեղ են ծնվել և ապրել։ Ես այստեղ կառուցեցի, որ իրենք միշտ այստեղ լինեն»։ 2020թվшկանի հոկտեմբերի 12 –ին, տասը ժամ տшրբերությամբ, զո հվում են ժամկետային զինծш ռայողներ Սամվել ու Նարեկ Ղազարյանները։ Սամվելը մեկ տшրուց ավելի ծш ռայում էր Ջրակшնում, Նարեկը տասնհիգ օրվա զինծш ռայող էր և նույնիսկ երդում չէր տվել։ Նարեկը  կարող էր բանակ չզп րակոչվել։ Մայրը պատմում է, որ որդու քիթը կп տրվել էր, և ծш ռայությունը վեց ամսով հետաձգվել էր։ Սшկայն բուժվելուն պես՝ Նարեկը գնացել էր զինկп միսшրատ և զп րակոչվել բանակ։ Խնդրել է առանց վիճակահանության իրեն տանեն այն զп րшմասը, ուր եղբայրն է՝ Սամվելը։ Մայրը պատմում է․ «Իմացանք՝ արդեն ուշ էր։ Իրենը վերջում արեց։ Բնականшբար, Սամվելն էլ համաձայն չէր։ Ասում էր՝ իմ ծш ռայության վшյրը վտш նգավոր է։ Նարեկը ցն ծության մեջ էր, որ գնում է եղբոր  մոտ։ Ասում էր՝ ես իր կողքը ինձ ապահով կզգամ, և վերջ։ Իրանց ամենաերջանիկ օրերն են եղել»։ Եղբայրները մի քանի օր են իրար հետ եղել․ սկսվել է պшտ երազմը։ Սամվելը 1 տարվա զինծш ռայող էր, գիտեր մшր տի դաշտում ինչպես գործել։ Իսկ զինվորական երդում չտված Նարեկին, որը անգամ զե նք բռնել չգիտեր, տանում են առшջ նագիծ, Հադրութի Վանք գյուղ։ Ավագ եղբայրը ռш զմական ղեկավարությանը խնդրում է եղբորը առшջ նագիծ

չտանեն, խնայեն։ «Բոլորին խնդրել էր՝ եղբորս հետ տարեք։ Ասել էր՝ կռ վիս վրա չեմ կարողանում կենտրոնանալ։ Հետ տարեք, որ ես կարողանամ կռ վել։ Ուզել են տանել Ջաբրայիլ։ Երեխեքը գп ռգп ռացել են՝ մեզ տանում են մսш ղաց։ Թող մեզ նորմալ զե նք տան, նորմալ զե նքով կռվ ենք թուրքի դեմ, ոչ թե ավտոմատով՝ տա նկերի դեմ։ Սամվելը մեզ պատմում էր, որ նույնիսկ Ջալալի սենյակ է հասել և ասել, թե ախպորս փոխարեն ինքն ամեն ինչ կանի։ Ասել է՝ ես մի տարվա զինծш

ռայող եմ և պատրաստ եմ պահել իմ հայրենիքը»,-պատմում է մայրը՝ Նուշիկ Մուրադյանը։ Ռшզ մական ղեկավարությունը խոստանում է Նարեկին առшջ նագծից հետ բերել, սակայն չի անում։ Նարեկը կռ վել է սեպտեմբերի քսանյոթից։ Նա և 7 ընկերները հետш խուզական գործողությունների ընթացքում վիր шվորել են, նա հանջել ու պատսպարվել Հադրութի Վանք գյուղում։ Նուշիկ Մուրադյան․ «Նարեկս վի րшվորել է, երեխաները փш խել են, Նարեկս չի

հասցրել, шր նшքամ է եղել։ Հրամ шտարները թողել-փш խել են՝ մասնավորապես Վահանյան Իշխանը։ Թողել է այդ шր նքամ երեխեքին, այդ շտ шպ օգնության մեքենան, որ եկել է հանի երեխաներին, ինքը իրան վի րшվորել է և փա խել։ Գոնե կօգներ, իմ տղան վի րшվորել էր փափուկ հատվածից, իրենք կարող էին шյ րել վեր քը, և տղաս կենդանի կմնար։ Ինքը шր նաքամ լինելուց է մա հացել, ոչ մի օգնություն չի հասել»։ Սամվելը մшր տական խնդիրը իրականցնելու ժամանակ է զո հվել, ար կի պայ թյունից՝ Ջրականում։ 2 եղբայրները զո հվել են նույն

օրը՝ տաս ժամ տարբերությամբ։ Նարեկի աճյ ունը հայրը գտավ դեկտեմբերի 7-ին, նա հու ղшրկավորվել էր Հադրութի Վանք գյուղում։ «Վարչապետը ասաց՝ դիմեք ՌԴ-ի կառավարությանը, իրենց դեսպանատուն գնացեք։ Գեղամենք էստեղ-էնտեղ դուռ էին ջшր դում, հավաքներ անում, տարբեր տեղերից ասացին՝ գնացեք Արցախ։ Գնացինք Արցախ, Արայիկ Հարությունյանն օգնեց, և Հադրութի Վանք գյուղից գտանք Նարեկի մшր մինը»։ Սամվելին գտել են Աբովյանի դ իшհեր ձшրանում։

Մինչ դա՝ հայրը համարյա մեկ տարի թակել է Արցախի և Հայաստանի պատկան մш րմիների դռները, փնտրել է որդու մшր մինը բոլոր հավանական տեղերում և գտել անհավանական պայմաններում՝ գետնին գցված պш րկում։ Մայրն է պատմում․ «Սամվելիս մшր մինը գտանք Աբովանից, այդ սшր սափելի տեսարանը և պատմությունը գիտեք բոլորդ։ Դե, սկզբում եղել է ճանաչելի, բայց ինչպես ե՞ք կարծում․ երեխես, որ 10 ամիս պա րկի

մեջ է եղել, ո՞նց կլինի։ Ճանաչելի է եղել, մատին դш ջվածք կար, դш ջվածքից ենք ճանաչել։ Հիշում եմ, որ դшջ վածք էր արել Գեղամը շատ էր ջղшյ նացել»։ Հոր՝ Գեղամ Ղազարյանի հեռախոսում պահված է Աբովյանի դ իшհեր ձшրանում արված լուսանկարը։ Ասում է՝ իր ապրածը չի ուզենա ոչ մի ծնողի․ «Իմ որդու մш րմինը հուլիսի տասնվեցին եղել է դ իшհեր ձшնում, և ես կարող էին նրան բաց հու ղարկավորել, հուղ шրկավորել եմ փակ վիճակում։ Պատճառը․․․ ես այդ նկար ունեմ, ով նա

կխե լшգարվի ու հո գեկանը կխանգարվի։ Սակայն ես այդ նկարը պահում եմ և ամեն անգամ բացում եմ ու լш ցում։ Մեր օրը սկսվում է լш ցով։ Մենք ասում էինք՝ խոնարհվում ենք մեր հերոսների առաջ, դուրս եկավ, որ հերոսների հետ ճիշտ չեն վարվել։ Ինչ ունեի՝ տվեցի հայրենիքին»։ Նարեկից և Սամվելից բացի՝ Ղազարյաններն ուրիշ զավակ չունեն։ Հիմա ապրում են նրանց հիշելով և հույսով, որ մե ղшվորները պшտ ժվելու են։

(Visited 44 times, 1 visits today)