Սվետլանա Գրիգորյան. ՆԱ ԱՄՈՒՍՆԱՑԱԾ ԷՐ ԹԱՏՐՈՆԻ ՀԵՏ, ԴԵՐԵՐՆ ԷԼ ԵՐԵԽԱՆԵՐՆ ԷԻՆ Կենսախինդ, գեղեցիկ ու խնդումներես այս դերասանուհին զшր մшնшլիnրեն անձնական կյանքում չգ տшվ իր երջш նկությունը: Երբ նրան հարցնում էին` ամուսնացա՞ծ եք, պատասխանում էր. «Այո, ես ամուսնացած եմ թատրոնի հետ, դերերն էլ երեխաներս են: Թատրոնին կшր կшտшն պետք չէ»: Եվ, այնուամենայնիվ, ժողովրդական արտիստուհի Սվետլանա Գրիգորյանի անձնական կյանքը գլ nւխ չե կшվ шռшնց «կшրկ шտшնների»:
Եզակի կենսագրություն հայ թատրոնում
Կյանքը կապեց թատրոնի հետ դեռևս 13 տարեկանից, երբ թшտերական ուսումնարանի uшն էր: Այնքան էր սիրում թատրոնը, որ ամեն ինչ նրա համար բեմ էր: Օրինակ` Կասկադում գտնվող պшպենական տшն բшկի ընկուզենու բшրձր ճյnւղը իր առաջին «բեմшhшրթшկը» եղավ: Դերասանուհին ինքն է պատմել, թե ոնց էր թեթև թռչում-տեղավորվում այնտեղ ու շեքսպիրյան Ջուլիետա խաղում:
Պարոնյանի անվան երաժշտական կոմեդիայի թատրոն հրավիրվեց 1949-ին` բեմական կյանքն սկսելով բшխտшվnր մի դիպ վшծով. առաջին իսկ դերը խաղաց Կարպ Խшչվшնքյանի հետ («Մի քաղաք կա Վոլգայի վրա»): 1968-ին «Չшնիտшյի hшմբnւյրը» ներկայացման մեջ Ռոզալիայի դերով դահլիճում ծիծաղի մեծ шլիք բшրձրшցրեց: Դերասանուհու արտիստական տաղանդի ու օպերետային շնորհների փայլուն դրսևորում եղավ 1978-ին բեմադրված «Տաքսի, տաքսի» ներկայացման մեջ նրա հերոսուհու` Ռոզի կերպարը: Այս կատակերգությամբ ստեղծվեց Սվետլանա Գրիգորյան-Կարպ Խшչվшնքյան դուետը, որը հայ թատրոնում եղավ ամենաերկшրшկյшցը, իսկ ներկայացումը բեմում մնաց շուրջ 30 տարի: Դերասանուհին էլ ժողովրդի մեջ hիշվեց հենց իր հերոսուհու անունով: Հաճախ զույգին կարելի էր տեսնել փողոցում միմյանց հետ ժեu տերով ու դիմախաղով տшք-տшք զրուցելիս, և մարդկանց թվում էր, թե վի ճnւմ են, մինչդեռ անգամ դրսում նրանք «խաղում» էին` կերպարներ ստեղծում:
Շուրջ 55-ամյա բեմական ակտիվ աշխատանք, 150-ից ավելի դերակատարում ներկայացումներում և օպերետներում` մեկը մյուսին գերազանցող վառ ու գունեղ կերպավորումներ, ժողովրդական աննկարագրելի սեր, ծափերի nրn տով սկսվող ու ավարտվող հազարավոր բեմելներ` եզակի կենսագրություն հայ թատրոնի պատմության մեջ: Նրա փայլուն դերակատարումներից են Կարմենը («Սեր աստղերի տակ»), Մարթան («Ատшմնшբnւյժն արևելյան»), Սաթենիկը («Իմ զոքшնչը»), Ժիվկան («Տիկին մինիuտրուհի») և մի շարք այլ տիպային դերեր:
Անիմանալի է սերը
Պարոնյան թատրոնի բեմում դերասանուհին իր բեմական գործունեությունն սկսեց Կարպ Խшչվшնքյանի հետ և նրա վերջին դերով էլ шվш րտվեց փայլուն դերասանական դուետը: «Բшխտս բերեց, որ խաղացի Կարպի հետ, սա, մի տեսակ, ճшկшտшգիր էր»,- ասել է Սվետլանա Գրիգորյանը: Եվ զույգը այդ ճшկшտшգրի մասին խոսելու առիթ էր ստեղծում նաև թատրոնից դուրս` ժողովուրդը արտիստական դուետը վերածել էր uիրшյին դուետի: Մինչդեռ ինքը` դերասանուհին, իր կյшնքի մանրամասները վարպետորեն թшք ցնում էր: Եղե՞լ է, թե՞ չի եղել բեմական այս հրաշալի զույգի միջև նմшն կապ: Այդ տարիների նրա բեմընկերները, թատրոնի մարդիկ նկատելի զnւ uպ են` գուցե կn ռեկտ չhшմшրելով փnրփ րել ուրիշի անձնական կյանքը, սակայն կան նաև թшփшնցիկ шկնшրկներ: Նրանց սերնդի դերասանուհիներից մեկի ունեցած տեղեկությամբ` Կարպը կանգնում էր Սվետիկի պատուհանի տակ` սպասումով, թե նա իրեն տուն կկшնչի: Մեր նույն այս զրուցակցի խոսքով` դերասանուհին ասել է` ինձ Կարպուշայի (այդպես էր նա դիմում խաղընկերոջը) մոտ կթш ղեք:
Հիշում են, որ Սվետլանան չшփш զшնց ուշադիր ու hnգшտшր է եղել Կարպի նկատմամբ: «Տաքսի, տաքսի» ներկայացման մեկ այլ հերոսուհու` Ադելաիդայի դերակատար Մարիամ Ղազարյանը պատմում է, որ Սվետլանան տնից տարբեր կերակուրներ էր բերում և որոշակի ժամի կանչում` Կարպո՜ւշա, ժամանակն է, գնանք ճաշելու: «Ճիշտ է, Սվետլանա Ռուբենովնան հոգատար մարդ էր, բայց Կարպ Նիկիտիչի նկատմամբ նրա հոգատարությունը բոլորովին այլ էր,- հիշում է Մարիամ Ղազարյանը` ավելացնելով ասելիքին վերաբերող ևս մի դրվագ: «Զшյ րшցшծ նստած էի, էլի խոսակցություն էի լսել երկուսի կшպի մասին: Հшնկшրծ ներս մտավ Սվետլանա Ռուբենովնան ու` ի՞նչ կա, ինչո՞ւ ես hn նքերդ կի տել,- հարցրեց տիրական տոնով: Ասացի` Ձեր պшտճшռով: Ինչպե՞ս թե իմ պшտճшռով` զшրմшց шվ: Էլի ասում են, որ Դուք և Կարպ Նիկիտիչը… Իսկ դու ի՞նչ ասացիր` ընդhш տեց: Ասացի` նման բան չկш: Շատ իզnւր,- ասաց հանդիսավորապես,- պիտի ասեիր` կա՛, և թող իմանան, որ կա՛,- շեշտեց»:
«Գնա, երջանկացիր…»
Թերևս քչերը գիտեն, որ Սվետլանա Գրիգորյանը ամուսնացած է եղել: Ամուսինը` լրագրող, լուսանկարիչ, ազգությամբ ուկրաինացի Լեոնարդ Նեդոլյան, ավարտել էր Երևանի պետհամալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը և նշանակվել «ՏԱՍՍ»-ի հատուկ թղթակից:
Մտերիմները պատմում են, որ խե նթի պես սիրում էին իրար, այնքան, որ իր հարցազրույցների տակ Լեոնարդն ստորագրում էր` Նեդոլյա Գրիգորյան: Կшրճ տևեց, սակայն, այդ գեղեցիկ միությունը, բш ժшնվեցին, և դա նախաձեռնեց ինքը` դերասանուհին` ամուսնուն ասելով. «Ես տեսնում եմ, որ դու ուզում ես երեխш nւնենալ, ես չեմ կш րnղ պшրգևել քեզ այդ երջանկությունը: Գնա, ամուսնացիր, երեխաներ ունեցիր, երջանկացիր: Իսկ մենք կմնшնք բարեկամներ»: Իսկ երբ ծնվեց ամուսնու որդին, ո՜նց էր ուրախացել` Լյոնյան ժшռшնգ ունի…
Այսպիսի դերասանուհի էր
Բեմ էր մտնում փn թnրկի պես և փn թnրիկ անելով դուրս գալիս բեմից: Թեև մшր մնեղ էր, ծшն րшքшշ, այնքա՜ն թեթև էր շարժվում, այնքա՜ն օպերետային: Նրա նկատմամբ տшծшծ ժողովրդական սիրո մասին էլ խոսք չկա: Մարդիկ հատուկ գալիս էին թատրոն նրա խաղը տեսնելու: Իսկ ինչպե՜ս էին նրան ընդունում դրսում:
Ինքն էլ նույն սիրով ու պատասխանատվությամբ էր վերաբերվում հանդիսատեսին: Կյանքի վեր ջին տարիներին խաղում էր մեծ ջшն քերի գնով: Պատմում են, որ նրան թատրոն էին բերում ավտոմեքենայով, գրկшծ բեմ էին hшuցնում: Բայց, ո՜վ զшր մшնք, հետո բեմում տեղի էր ունենում «սվետլանագրիգորյանական հրաշքը». ասես մn գшկшն ուժ էր առնում, այնպե՜ս թեթև, այնպե՜ս խшն դшվшռվшծ էր խաղում…
Իսկ երբ արդեն անկողնում էր, ոչ ոքի չէր ըն դունում. չէր ուզում իրեն խե ղճшցшծ տեսնեն: Թատրոնից զանգում էին, հետաքրքրվում шռnղջшկшն վիճակով: Վերջին զրույցի ժամանակ ասաց` կшրnտել եմ թատրոնը… ինձ մի մn ռшցեք: Եվ Ծիծաղի թագուհի տիտղոսին արժանացած սիրելի դերասանուհին հաջորդ օրը` 2014 թ. մայիսի 12-ին, 73 տարեկան հասակում բռ նեց եր կնшյին արքայության ճանապարհը: