Հյաստանի ազգային հերոս Մոնթեի կինը` Սեդա Մելքոնյանը կիսվել է հուշերով, անցյալից պատառիկներով մեր ժամանակների ամենալուսավոր, մեծ ու հարատև սիրո մասին: Մոնթեն , Սեդան և կյանքը` Մոնթեից հետոՄոնթեի մահը :Մոնթեն զոհվեց ազերիական ականով, այդ ականը դիմացի պատին էր զարնվել և խոշոր բեկորը դիպել էր Մոնթեի քունքին: Հինգշաբթի ինձ զանգել էր, ասել, որ շաբաթ օրը պետք է փոքրիկ գործ անեին , տղաների հետ գնացել էին այն ուղղությամբ, որտեղ ռազմամթերք կա, պետք է ճանապարհը ազատ լիներ, բայց պարզվեց` ազատ չի եղել և կրակել են մեքենայից : 25 տարի անցավ, բայց ես մինչև հիմա ինձ հարցնում եմ ինչու այդպես եղավ: Հարցականներ ունեմ, բայց փաստ չունեմ ու բարոյական չեմ համարում այդ պարագայում ինչ որ կասկածներ հայտնել: Ես միշտ ականջներս բաց եմ, որ լսեմ ինչ են խոսում մարդիկ: Կար պատանդ, որ դեպքից հետո ինձ ու Մոնթեի եղբորը ասաց, որ մեզ շտապ ուղարկեցին , որովհետև տեղեկություն կար , որ Մոնթեն այդտեղ է:
Մոնթեի տունըՀեռախոսով ամուսնության առաջարկ արեց , ես ասացի լավ , ես սովորում եմ, դու բանտում ես, հետո ինչ պետք է անենք, ասաց պետք է մեր պայքարը շարունակենք, եթե պետք է` վրանում կապրենք, որպեսզի վերականգնենք մեր պատմական երկիրը: Մեր երազածը մեծ, գեղեցիկ տուն ունենալը չէր: Եթե Մոնթեն կենդանի լիներ հիմա կապրեինք մեր գնած տանը: 5000 դոլար ամուսնության առիթով բարեկամից նվեր էինք ստացել, 10.000 էլ մեր ծնողները տվեցին: Արդիական ոճի տուն էր 15.000 դոլարով գնեցինք:
Մոնթե ՍարոնՀիմա 19 տարեկան է տղաս, հայերեն խոսում է, բայց ոչ սահուն: Ուզում եմ Հայաստան վերդառնալ, բայց Սարոն դեռ պետք է սովորի: Նա ապրել է Հայաստանում, իր առաջին դպրոցն այստեղ է գնացել: Սարոյին չեմ ուզում պարտադրել, ուզում եմ ինքը որոշի: Այս անգամ ավելի սիրեց Հայաստանը, քան նախորդ անգամ:Մոնթեի նամակներըԱմենաշատը ապրիլյան օրերին էի վերադառնում Մոնթեի նամակներին: Հրաշալի նամականի ունեմ նրանից: Հույս ունեմ` Մոնթեն իմ նամականու միջոցով իր ինքնակենսագրականը կգրի: Մոնթեն միշտ գրում էր միասնականության մասին: 88-ին ժողովրդի միասնականությունով հիացած էր: Եթե Մոնթեն այսօր կենդանի լիներ, պիտի լիներ ժողովրդի կողքին: