Կինը դուրս եկավ տնից ու փողոցի բակում տեսավ երեք ծերունի՝ երկար սպիտակ մորուքներով։ Նա նրանց չէր ճանաչում, բայց ասաց.
-Դուք քաղցած կլինեք, չնայած ես ձեզ չեմ ճանաչում, բայց խնդրում եմ մտեք տուն և ես ձեզ կկերակրեմ։
-Ամուսինդ տա՞նն է, — հարցրին նրանք:
— Ոչ, նա տանը չէ, — պատասխանեց նա:
— «Ուրեմն մենք չենք կարող մտնել»,- պատասխանեցին նրանք։
Երեկոյան, երբ ամուսինը վերադարձավ տուն, կինը պատմեց կատարվածի մասին։
— Գնա, ասա նրանց, որ ես տանն եմ և հրավիրիր նրանց տուն։ Կինը դուրս եկավ ու հրավիրեց ծերերին։
— Մենք չենք կարող միասին տուն մտնել,- պատասխանեցին նրանք։
— Ինչու՞, — նա զարմացավ:
Ծերերից մեկը բացատրեց. «Նրա անունը Հարստություն է»,
— ասաց նա՝ ցույց տալով իր ընկերներից մեկին
«Իսկ նրա անունը Հաջողություն է,
— ցույց տվեց մյուս ընկերոջը,
— և իմ անունը Սեր է: Ապա հավելեց. «Հիմա գնա տուն և խոսիր ամուսնուդ հետ, թե մեզնից ում ես ուզում ունենալ քո տանը։ Կինը գնաց և պատմեց ամուսնուն:
Ամուսինը ասաց. Հրավիրիր Հարստությանը, թող մտնի ու մեր տունը հարստությամբ լցնի։
Բայց նրանց որդեգրած դուստրն ասաց. -Ինչո՞ւ չհրավիրել Սերը: Խնդրեք, որ Սերը լինի մեր հյուրը:
Կինը դուրս եկավ և ասաց.-Ձեզանից ո՞ր մեկն է Սերը: Մտե՛ք տուն և եղե՛ք մեր հյուրը։ Սեր անունով ծերունին ժպտաց ու քայլեց դեպի տուն։ Նրան հետևեցին մյուս երկու ծերերը։
-Ես հրավիրել եմ միայն Սեր անունով ծերունուն, ինչո՞ւ եք դուք ներս գալիս: Ծերերը պատասխանեցին.
— Եթե դուք հրավիրեիք Հարստությանը կամ Բախտին, մյուս երկուսս կմնայինք փողոցում, բայց երբ Սերը հրավիրված է, մենք միշտ հետևում ենք նրան: Որտեղ կա սեր, այնտեղ միշտ կա հարստություն և բախտ: