Արամ Գևորւգյանը գրում է. արծրունը գնացել, հաշ մանդամի սայլակին նստած գրքեր է կարդացել, քցել-բռնել է, նստել-հելել ա, տվել-առել ա ու որոշել է հաղորդումների շարքով խոսի 44-օրյա պատ երազմի մասին։ Ինը ամիս հետո երկրի թիվ երկրորդ մուտիլովչիկը տեքստեր ա գրել, մտքեր ա
արտահայտում, հռետորական արվեստի ինչ որ խղճուկ փորձերով ուզում է ապացուցի, որ ինքը մե ղավոր չի, ինքը ոչինչ չի իմացել, ինքը արդար ա ու իզուր են իրան քր ֆում։ Անտեղյակ 1-ն էլ կողքից լսի, կմտածի էս չինական բեն լադենին հեսա-հեսա սրբերի շարքին են դասելու։ արծրուն, գիտե՞ս խնդիրը
որն է, որ էս նույն քո ասածը նաև նիկոլն ա ասում, ինքն էլ է հո խորտում, գոռ գոռում, թե զորքը փա խավ, իրան քաշեցին, դա վաճանեցին, որ ինքը իրա կնգա և տղու կյանքը վտա նգելով ուղարկել էր Արցախ, բլա բլա, բլա բլա… Ձեզ որ լսենք ու մի քիչ թեմայից տեղյակ չլինենք, կմտածենք՝ խեղճ
մարդիկ, ինչպե՞ս կարելի ա էս սուրբ մարդկանց մեղադրել ինչ որ բանում։ արծրուն, դու ոչ թե ոգի էիր բարձրացնում, այլ դու ուղղակի ստում էիր։ Դու չէիր լռում, դու ստերի շարք էիր վարում։ Նոյեմբերի երեքին դու մարտական գործողությունների ինտերակտիվ քարտեզ էիր ներկայացնում, որտեղ
Մատաղիսը մեր վերահսկողության տակ էր։ Հոկտեմբերի երեքից Մատաղիսը մերը չէր։ Նոյեմբերի երեքին դու ցույց ես տալիս, որ թշ նամին մոտ է Հադրութին, որ մար տեր են ընթանում բլա, բլա, բլա, սակայն հոկտեմբերի 11-ից Հադրութը էլ մերը չէր։ Շատ են էս օրինակները, դու էլ դրանք լավ գիտես, սակայն սրի կայաբար լռում ես էդ մասին։ Քո ու քո ղեկավարության՝ աննայի փորձերը՝ պահել քարոզչական տեմպը նենց, ինչպես ձեզ ա պետք, արդյունքում բերեց նրան, որ սկսեցիք ստելը մեկը մյուսի հետևից և արդեն այնքան էիք ստել, որ ասեցիք՝ Շուշին էլ մերը չի, ոչ ոք չհավատաց։
Սրանից առաջ էլ հարցազրոպյց էր տվել, ասում ա՝
ես քարոզչություն էի անում, որ զո րքը չփ ախներ, որ թշ նամին մայրաքաղաք չմտներ։ Այսինքն կարծում ա, որ միայն իր քարոզչության արդյունքում թշն ամին Ստեփանակերտ չմտավ։ Իսկ էն փաստը, որ թշ նամին Քարվաճառ էլ չէր մտել, սակայն դա հանձնեցինք թշ նամուն, դա քո մոտ հարցեր չի՞ առաջացնում, արծրուն։ Լավ, էս ամեն ինչը դու իրո՞ք
պատ երազմ ես համարո՞ւմ, և ոչ մի հարց քո քաղաքական ղեկավարությանը չունե՞ս։ Քեզ Լևիտանի հետ ես համեմատում, քարոզչությունից ես խոսում, գրքեր ես գրում, դնում դեմդ, գովազդում, սակայն մոռանում ես գեներալ-գնդապետ Մովսես Հակոբյանի քեզ տված գնահատականը։ Իսկ «Մոսին» ասել էր. «Արծրուն Հովհաննիսյանը երեսուն օր ստել է և իրեն
հռչակել է գիտությունների թեկնածու։ ԶՈՒ-ում նրա ամենաբարձր պաշտոնը եղել է մա րտկոցի հրամ անատար ո այսօր վերլուծություններ է կատարում ու նշանակվել է ակադեմիայում պաշտոնի, որտեղ կրթում է գեներալներին»: Սա մեծ տառերով տպի և խ փի էդ ռա կետներիդ վրա, որ ամեն եթեր մտնելուց ընթերցես, հիշես, թե ով ես իրականում, հիշես, որ «գյուղից մարդ չկա» ու գուցե դադարեցնես քեզ հրեշտակ ներկայացնելու փորձերը։
Սակայն արդարության համար պետք ա ասել, որ դու քո գործը այս պատ երազմում փայլուն ես արել։ Եւ ինչ էլ քեզ դրա դիմաց տվել են նիկոլենք, դեռ մի բան էլ քիչ է։ Յուրահատուկ տաղանդ է պետք, որ քառասունչորս օր մի ողջ ազգի էշի տեղ դնես, բթացնես զգոնությունը և 9 ամիս հետո երես ունենաս հելնել և հո խորտալ էդ նույն ազգի վրա։