Ես մի հարց ունեմ..Ու՞ր են գերության մեջ գտնվող զինծառայողների հարազատները, բարեկամները, ընկերները ու ՊՆ-ի դարպասները կոտրող ծնողները: Վե՞րջ:
Դատում են ձեր տղային, ընկերոջը, եղբորը, հարազատին, բարեկամին, բայց ես չեմ տեսնում, որ դուք պայքարեք… Ինչի՞ եք մտածում, որ դա միայն իմ նման մարդկանց պարտականությունների մեջ է մտնում: Դա առաջին հերթին ձեր պարտականությունն է և ձեր կյանքի ամենաառաջնային պայքարը:

Մարդկանց գիտեմ, ովքեր ասում են «է որ իրենց համար մեկ է, ես ինչի՞ պետք է պայքարեմ», ու ճիշտ են ասում..